Henie Onstad Kunstsenter: «Off-screen»
Anmeldelse av fotoutstillinga «Off-screen» frå pressevisninga på Henie Onstad Kunstsenter
Torsdag 9. juni avduka Henie Onstad kunstsenter på Høvikodden ei fengslande ny fotoutstilling. Denne utstillinga viser diverse fotografi laga av ei gruppe talentfulle unge fotografar i alderen 16 til 19, som har delteke i eit årleg talentprogram rettleidd av Kunstsenteret. I løpet av eit år, under rettleiing av mentorane sine - alle anerkjende fotografar - har desse unge kunstnarane prøvd å skapa distinkte og overbevisande fotografiske uttrykk.
installasjonsbilder: Nabeeh Samaan
Utstillinga dreier seg om temaet «Off-screen», eit konsept som omfattar dei fiktive hendingane i teater, TV eller film som skjer utanfor scena eller film-ramma. I samanheng med vår digitale verda, speler ho også på det som ligg utanfor våre eigne skjermar. Dei unge fotografane har prøvd å fanga dei poetiske stundene frå sine eigne levde opplevingar, noko som resulterte i ein utruleg mangfaldig og spennande samling.
Kvar fotografs verk har unike narrative motiv som spenner frå dei pulserande gatene i Uganda, med fokus på den leikne gatestilen til folket, slik det kan sjåast i Olivia Heymanns fotografiar, til dei abstrakte eigenskapane som finst i kvardagsobjekt når dei blir sett på nært hald, som eksemplifisert av bileta til Marius Cirba. Mangfaldet i desse motiva speglar rikdommen i kvardagsopplevingane våre - eg vil seia at det er litt zen,; med det «oppmerksome nærværet» i bileta som utrykkt av kurator Susanne Østby Sæther. Kvar enkelt fotograf berar på fengslande historier, og det er audmjukande å vera vitne til openheita desse unge fotografane har, for poesien som finst i deira eige liv – ein eigenskap som me alle kunne ha nytte av å dyrka. Spesielt kraftige var Valeriia Baranchuks fotografiar. Etter å ha komma til Noreg frå Ukraina for seks år sidan, utstråler bileta hennar ei kjensle av ambivalens. Blomtrane fungerer som metaforar for våren og nye byrjingar, samanlikna med bilete av familiemedlemmene hennar som måtte sleppa unna dei opprivande etterverknadene av 24. februar. I Noreg dukkar det opp ei ny byrjing og vår, men ikkje utan tårer. Valerias bilete er hengt opp i taket, trykt på delikat bomullsstoff og rispapir, noko eg meiner framkallar skjørheita til alle som er knytte til krigens redsler, må kjenna.
Verksbilde: Valeriia Baranchuk, fra serien Стояла я і слухала весну, Весна мені багато говорила / Jeg sto og hørte på våren, våren fortalte meg mye, 2023. Gjengitt med løyve frå kunstnaren.
Viss du har høve til å fordjupa deg i kvardagsopplevingane til ei gruppe talentfulle unge fotografar, oppmodar eg deg til å besøksja denne eksepsjonelle utstillinga som er open til den 10. september. Her vil du sjå utforskinga deira av det vanlege, det sårbare, og det nære, presentert på ein tankevekkjande og visuelt slåande måte.